Uważam, że każdy zarzut jest prawdziwy i przyznaję rację jeśli chodzi o te kwestie. Tylko gdybyśmy wzięli każdy film romantyczny czy komedię, czy dramat to "patos powodujący facepalma" byłby nieodłącznym zarzutem. Nie powinniśmy skupiać krytyki na takich kwestiach.

Uważam, że fabuła filmu, człowiek któremu wymordowano rodzinę, dążący do zemsty i następnie do odpoczynku, człowiek złamany, który pragnie ujrzeć ponownie żonę, to jest to czym się zachwycamy. Fabuła, cała ta historia uderza w serce prawie jak włócznia, chwyta i wywołuje emocje, których próżno szukać w wielu dramatach.

A ja mam inny problem z tym filmem. Nie umiem nigdy w pełni docenić nawet świetnej rozrywki, kiedy fabuła sugeruje, że jest to film w jakimś stopniu "historyczny", a tak nie jest. Gladiator jeżeli chodzi o zgodność z rzeczywistości jest na poziomie gry o tron, ale używa prawdziwych postaci historycznych niechybnie tworząc zafałszowany obraz wydarzeń dla wielu osób, które nie rozumieją, że to całkowita bajka. Nie lubię takich filmów. Minimum odpowiedzialności nakazuje dać np. na samym początku filmu tablicę, że nic co będzie pokazane nie wydarzyło się naprawdę. I już, problem rozwiązany i tacy malkontenci jak ja też mogą wtedy doceniać muzykę i aktorstwo Phoenixa, które w tym filmie są genialne. Zazdroszczę, że wywołał w Tobie takie emocje, ja nie potrafię się połączyć z tą fabułą, dla mnie to taka sama bajka jak nie wiem, niekończąca się historia.

Nie zauważyłem sugerowania przez ten film bycia historycznym jak to ująłeś. Podam przykład, Quo Vadis, historia wykreowana przez Sienkiewicza, również czerpie z postaci i historycznych i fikcyjnych, a jednak autor nie wspomina nigdzie o "to nie wydarzyło się naprawdę".
Oba utwory to bajki, lecz krytyczne podchodzenie w taki sposób jest bezsensowne.

Po przeczytaniu - chodziło o to, że autor nigdzie nie musi o tym wspominać, gdyż jest to oczywiste

Chciałbym, żeby było tak jak mówisz, niestety zupełnie się ze stwierdzeniem, że to oczywiste nie zgadzam.